Η μουσική ενασχόληση κάνει πλουσιότερες τις ζωές των παιδιών και συμβάλει στην ανάπτυξη των αισθήσεών τους. Στηρίζει έννοιες και δεξιότητες με βάση την ανάπτυξή τους με προτεραιότητα τη διασκέδαση. Τα παιδιά με κάθε ευκαιρία και εντελώς αβίαστα εκφράζονται μουσικά με ποικίλους δημιουργικούς τρόπους. Δεν είναι τυχαίο ότι από την εποχή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη επισημαίνεται η σημασία της μουσικής αγωγής στην εκπαίδευση των νηπίων και μικρών παιδιών (Αντωνάκης & Χιωτάκη, 2007 σσ. 23-27).

    Η ενεργή μουσική απασχόληση από όσο τον δυνατόν μικρότερη ηλικία μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει στη μουσική αλλά και γενικότερη ανάπτυξη ενός παιδιού, που με τα χρόνια εξελίσσεται σε ένα σκεπτόμενο ενήλικα. Τα λεγόμενα «παράθυρα ευκαιρίας» ή κρίσιμων περιόδων ανάπτυξης διαφόρων ικανοτήτων διακρίνουν 3 βασικές περιόδους μουσικής μάθησης. Η πρώτη πιο σημαντική είναι από 0—3 ετών. Η δεύτερη πιο σημαντική είναι από 3—5 ετών και η Τρίτη πιο σημαντική από 5—9 ετών. (Ζαφρανάς, 2002 σσ. 310-312). 

    Πλάτωνας: Η μουσική αγωγή βοηθά την ψυχική και ηθική καλλιέργεια. Έχει δηλαδή ηθικό περιεχόμενο. Προτείνει μάλιστα η οικογένεια να είναι υπεύθυνη για την αγωγή των παιδιών μέχρι την ηλικία των τριών ετών, όπου με νανουρίσματα και παιδικά τραγούδια να προετοιμάζονται για τη μετέπειτα μουσική εκπαίδευσή τους. Έπειτα ειδικευμένες τροφοί αναλαμβάνουν την ανατροφή τους, όπου η μουσική, τα τραγούδια και οι χοροί χρησιμεύουν ως ξεκούραση και αναψυχή. Στο έργο του «Αιμίλιος» αναφέρει ότι η μουσική ενασχόληση των παιδιών πρέπει να αρχίζει από πολύ μικρή ηλικία, γιατί βοηθά στην ψυχολογική, συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Οι ακουστικές εμπειρίες έχουν κυρίαρχη θέση, ενώ παροτρύνει τα παιδιά να συμμετέχουν σε μουσικούς αυτοσχεδιασμούς και να δημιουργούν δικές τους μουσικές. 

    Τα παιδιά περίπου στην ηλικία των τεσσάρων ετών αρχίζουν να εκδηλώνουν για πρώτη φορά πραγματικό ενδιαφέρον για τη μουσική και τη κίνηση όλων των ειδών. Αναπτυξιολογικά έχουν κατακτήσει δεξιότητες χειρισμού και νόησης. Είναι ικανά να συνθέσουν απλές μελωδίες, να αυτοσχεδιάσουν και να επινοούν πρωτότυπη γραφή ή σύμβολα για να παρουσιάσουν τις μουσικές ιδέες τους. Μέσω της κίνησης αντιδρούν στη μουσική με εναλλαγές ταχυτήτων, μέτρων, δυναμικής, στυλ και ύφους, Τέλος τους αρέσει να χρησιμοποιούν εκτός από τυπικό λεξιλόγιο και λέξεις δικής τους εφεύρεσης για να περιγράψουν φωνές, όργανα κ.α. 

5-9 ετών: 

    Στη τρίτη πιο σημαντική ηλικία για τα νήπια και τα παιδιά των πρώτων τάξεων του Δημοτικού ισχύουν τα παρακάτω: -Τραγούδι: Μπορούν να τραγουδήσουν στο σωστό τόνο και με καθαρή αναπνοή, μόνα τους ή και με άλλους. Να αυτοσχεδιάσουν μελωδίες και τραγούδια. -Παίξιμο οργάνων: Μπορούν να παίξουν όργανα ακαθόριστου και καθορισμένου τονικού ύψους (ανάλογα με τη μουσική τους ωρίμανση). Μπορούν να αυτοσχεδιάσουν απλά ρυθμικά μοτίβα και παραλλαγές. 

-Κίνηση: Έχουν τη δυνατότητα να εκφράζουν τον παλμό και το τονικό ύψος με κίνηση. Εκφράζουν τα στοιχεία του χώρου και του χρόνου μέσω της εκφραστικής κίνησης. 

-Ενεργητική ακρόαση: Μπορούν να περιγράψουν τα στοιχεία της μουσικής χρησιμοποιώντας δεξιότητες ακρόασης. Να αντιδράσουν με την ανάλογη συμπεριφορά για κάθε μουσικό κομμάτι. 

-Πολυπολιτισμικότητα. Αντιλαμβάνονται τη διαφορετική εθνική ή τοπική προέλευση μιας μουσικής μελωδίας